اصلاح پوشش های سل ژل خانواده cao-sio2-p2o5 جهت تولید پوشش های بیواکتیو

امروزه هم زمان با پیشرفت های پزشکی تولید سطوح زیستی با استفاده از پوشش های بیواکتیو، جهت تولید محصولات پزشکی و ایمپلنت هایی که به شکل گیری استخوان کمک می کنند، مورد توجه قرار گرفته است. مهم ترین ویژگی ایمپلنت ها مقاومت به خوردگی آن ها در محیط بدن موجود زنده است. همچنین ایمپلنت ها در عین غیر سمی بودن و عدم ایجاد حساسیت، به رشد سلول های محافظ بدن و یاخته های بیگانه خوار (phagocytic cell) و بافت محل آسیب کمک کرده و دارای خواص مکانیکی خوبی باشند. فولاد زنگ نزن به دلیل اقتصادی بودن و مقاومت در برابر خوردگی، در این زمینه مورد توجه قرار گرفته است. اما تولید یک سطح بیواکتیو در مورد فولاد زنگ نزن نیازمند انجام یک سری عملیات سطحی است. لذا در این پروژه سعی شد با استفاده از روش سل- ژل یک پوشش بیواکتیو از جنس sio2-cao-p2o5-zro2 بر روی زیر لایه فولاد زنگ نزن 316l ایجاد شود و سپس خواص این پوشش بررسی گردد. نکته قابل توجه این است که پوشش های sio2-cao-p2o5 قبلاً نیز مورد استفاده قرار گرفته بودند اما در این پروژه سعی شده است تأثیر اکسید زیرکونیوم بر روی این نوع پوشش ها بررسی شود. هدف از این تحقیق تولید موادی است که به رسوب هیدروکسی آپاتایت بر روی سطح کمک کند تا یک سرامیک کامپوزیتی مصنوعی با خواص فیزیکی مشابه با خواص استخوان ایجاد شود. مهم ترین نکته ای که مورد بررسی قرار گرفت میزان بیواکتیویته پوشش های تولید شده به این روش است. این کار با غوطه وری نمونه در محلول مشابه پلاسمای بدن (sbf) انجام گرفت و تشکیل هیدروکسی آپاتایت به وسیله آنالیزهای xrd و ftir بررسی شد. همچنین خواص میکرو ساختاری و خوردگی پوشش به وسیله sem و روش پلاریزاسیون دینامیکی مورد بررسی قرار گرفت. بر این اساس بهترین خواص بیواکتیویته در ترکیب 52.5sio2-36cao-7.5zro2-4p2o5 (درصد اتمی) مشاهده شد. همچنین اضافه کردن اکسید زیرکونیوم در تمام ترکیبات سبب افزایش سرعت تشکیل هیدروکسی آپاتایت گردید. از طرف دیگر ایجاد پوشش سبب افزایش مقاومت به خوردگی بعد از یک روز قرارگیری در محلول sbf شد.